Περί “Masters” και άλλων ειδημόνων…

Τελευταία παρατηρείται έντονα το παρακάτω φαινόμενο.

Πολλοί εκπαιδευτές αυτοάμυνας που ανήκουν σε οργανώσεις αμφιβόλου προέλευσης αποφασίζουν να απορρίψουν συγκεκριμένες τεχνικές από ένα σύστημα και να εντάξουν στη θέση τους κάποιες άλλες που έχουν επιλέξει οι ίδιοι. Όταν ερωτηθούν γιατί η νέα τεχνική είναι καλύτερη, αποδεικνύουν “περίτεχνα” μέσα από μια σωρεία επιχειρημάτων τα προβλήματα της αυθεντικής τεχνικής, πείθοντας τελικά τους θεατές τους ότι έχουν δίκιο. Υπάρχουν επίσης πολλοί “Masters” οι οποίοι έχουν δημιουργήσει δικά τους συστήματα, απλά και μόνο επειδή έχουν μελετήσει διάφορες πολεμικές τέχνες κατά καιρούς και επιλέγουν μέσα από την κάθε μία όποιες τεχνικές κρίνουν οι ίδιοι καλύτερες, χωρίς αυτές να έχουν καμία συνοχή μεταξύ τους. Μία ακόμα εκδοχή του φαινομένου είναι κάποιος να γνωρίζει ήδη μια συγκεκριμένη τεχνική, και προκειμένου να την εντάξει στη διδασκαλία του να δημιουργεί ένα πρόβλημα στο οποίο αυτή φαντάζει ως η ιδανική λύση. Στην πραγματικότητα πρέπει πρώτα να παρατηρούμε τα προβλήματα και πώς αυτά εκτυλίσσονται, και έπειτα να βρίσκουμε λύσεις γι’αυτά. Κυκλοφορούν μάλιστα και πολλά αντίστοιχα video στο διαδίκτυο, αλλά ο στόχος αυτού του post είναι να επιστήσουμε την προσοχή μας σε ένα πρόβλημα και όχι να εκθέσουμε εκπαιδευτές και σχολές. Για το λόγο αυτό αποφασίσαμε να μη δημοσιεύσουμε κάποιο συνοδευτικό video ως παράδειγμα. Το πού θα εμπιστευτεί ο καθένας την εκπαίδευσή του είναι καθαρά προσωπική του υπόθεση.

Οι λόγοι για τους οποίους κάποιος προβαίνει στις παραπάνω ενέργειες μπορεί να είναι πολλοί, όπως:

1. Η άγνοια. Κάποιος απλά πιστεύει ότι ο δικός του τρόπος είναι ο καλύτερος, συνήθως χωρίς να έχει ο ίδιος ουσιαστική εμπειρία σε αληθινή βία.

2. Η υπεροψία. Δε μπορεί να έχει σπαταλήσει τόσα χρόνια στη μελέτη 100 διαφορετικών τεχνών και να μη γνωρίζει… ή μήπως μπορεί; Κάποιοι άνθρωποι απλά δεν έχουν τη διάθεση να αποδεχτούν κάτι το οποίο είναι διαφορετικό από αυτά που ήδη γνωρίζουν.

3. Η τεμπελιά. Είναι πολύ ευκολότερο να δημιουργήσει κανείς ένα δικό του σύστημα ή μία δική του οργάνωση της οποίας αυτομάτως θα είναι και επικεφαλής, παρά να ξεκινήσει από το μηδέν σε μια ήδη υπάρχουσα και να αποδείξει τον εαυτό του μέσα από σκληρή δουλειά πολλών ετών.

Ας εξηγήσουμε λοιπόν τα βασικότερα κριτήρια που πρέπει να πληροί μία τεχνική για να ενταχθεί σε ένα σύστημα αυτοάμυνας, το οποίο έχει ως βασικό σκοπό να είναι όσο το δυνατόν πιο απλό για τον ασκούμενο.

1. Μία τεχνική ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΟΧΗ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ. Μπορεί να υπάρχουν δεκάδες λύσεις για κάθε πιθανό πρόβλημα μεμονωμένα, όμως εμείς επιδιώκουμε να έχουμε λίγες και απλές, που να εφαρμόζονται σε πολλές καταστάσεις, από πολλές γωνίες και θέσεις.

2. Μία τεχνική ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΪΟΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΜΑΧΗΣ, και όχι θεωρητικών συζητήσεων μέσα σε μια σχολή, η οποία εφαρμόζεται πάνω σε έναν άνθρωπο που συνεργάζεται ώστε αυτή να ολοκληρωθεί σωστά. Για να καταλήξει κάποιος στη σωστότερη μέθοδο αφοπλισμού ενός πιστολιού για παράδειγμα, πρέπει πρώτα να έχει βιώσει από πρώτο χέρι πώς αντιδρά ένας αληθινός επιτιθέμενος που το κρατά όταν συνειδητοποιήσει πως το θύμα του έχει αρχίσει να αντιδρά.

3. Μία τεχνική αυτοάμυνας ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ. Το ανθρώπινο σώμα έχει συγκεκριμένες καταγεγραμμένες αντιδράσεις όταν βρεθεί αντιμέτωπο με κινδύνους, και δε μπορούμε απλά να τις παραβλέψουμε. Αντίθετα, αυτές αποτελούν τον πυρήνα του Krav Maga. Οι πολύ τεχνικές κινήσεις δεν είναι ενστικτώδεις και δεν είναι δυνατό να υλοποιηθούν κάτω από έντονο στρες διότι όταν ο ανθρώπινος οργανισμός βρίσκεται σε κίνδυνο αυτομάτως χάνει κατά 50% περίπου την τεχνική του ικανότητα.

4. Ο δημιουργός μίας τεχνικής (όπως επίσης και αυτός που την αμφισβητεί και στη θέση της προτείνει μία άλλη) ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΩΝ ΑΡΧΩΝ ΤΗΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΑΥΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΣΕ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ. Πρέπει επίσης να κατανοεί άριστα τις ανθρώπινες αντιδράσεις, τόσο από μεριάς του αμυνόμενου όσο και από μεριάς του επιτιθέμενου.

Ο Imi Lichtenfeld, ο ιδρυτής του Krav Maga, ήταν ένας άνθρωπος με τεράστια εμπειρία στη μάχη σώμα με σώμα, τόσο ως απλός πολίτης όταν σε νεαρή ηλικία καλούνταν να προστατεύσει τον εαυτό του και τους συνανθρώπους του από τους αντισημιτιστές στην Ευρώπη, όσο και ως στρατιώτης και εκπαιδευτής αυτοάμυνας του ισραηλινού στρατού αργότερα. Λίγοι άνθρωποι εκτίθενται για τόσο μεγάλα χρονικά διαστήματα σε πραγματικές μάχες ή πολέμους, και αυτοί είναι που μπορούν να έχουν μια ουσιαστική και εμπεριστατωμένη άποψη του τι εστί αληθινή βία.

Εδώ πρέπει να τονίσουμε κάτι πολύ σημαντικό. Στο Krav Maga δε ζητάμε ποτέ από κανέναν να ακολουθήσει τυφλά ότι διδάσκουμε. Αντίθετα, μας αρέσει να αμφισβητούμε τις τεχνικές μας μέσα στο μάθημα διότι έτσι δοκιμάζουμε αν πραγματικά λειτουργούν. Αυτός είναι και ο λόγος που τελικά αποδεικνύονται διαχρονικά ως άκρως αποτελεσματικές. Σε περίπτωση που εντοπιστεί κάποιο πρόβλημα η τεχνική προσαρμόζεται με τέτοιο τρόπο ώστε αυτό να λυθεί. Επίσης, το feedback που λαμβάνει η IKMF από αναφορές περιστατικών σε ολόκληρο τον κόσμο είναι άλλη μία παράμετρος που καθορίζει την προσέγγισή μας ως προς την αποτελεσματικότητα των τεχνικών που διδάσκουμε. Αυτό όμως που πρέπει πάντα να διατηρείται είναι οι αρχές που διέπουν το σύστημα. Στην αυτοάμυνα ακολουθούμε κάποιες πολύ βασικές αρχές σε όλες τις περιπτώσεις ανεξαιρέτως, και αυτές είναι που τελικά έχουν διαμορφώσει τις τεχνικές μας στη σημερινή τους μορφή. Το Krav Maga είναι ένα ζωντανό σύστημα, το οποίο μεταβάλλεται και εξελίσσεται συνεχώς. Έτσι, κανένας εκπαιδευτής της IKMF δε παύει να είναι μαθητής και να λαμβάνει συνεχώς επιπρόσθετη εκπαίδευση.

Για τους παραπάνω λόγους λοιπόν, θα πρέπει να είμαστε πολύ επιφυλακτικοί σε ότι αφορά στους εκπαιδευτές που αντικαθιστούν αυθεντικές τεχνικές με τις δικές τους ώστε να αποδείξουν πόσο μεγαλύτερη αντίληψη έχουν, καθώς και σε αυτούς που δημιουργούν δικά τους συστήματα από τη μια στιγμή στην άλλη. Ας μη ξεχνάμε ότι είναι πολύ εύκολο για οποιονδήποτε να αποδείξει κάτι το οποίο δε του αρέσει ως λάθος μέσα στο χώρο μιας σχολής. Τελικά όμως ο καθένας από εμάς πρέπει να φιλτράρει ότι ακούει για να αποφασίσει σε ποιον άνθρωπο θα εμπιστευτεί την εκπαίδευση και την ασφάλειά του.

Αλέξανδρος Χρυσοβέργης